Een nieuw begin 

Mijn eerste tattoo

Zaterdag 2 februari kwam een droom uit. Ik zette mijn allereerste tattoo. Omdat dit een speciaal moment voor mij was wil ik er iets meer over vertellen in deze blogpost. 

Ik heb mijn tattoo laten zetten in Arnhem bij 108 tattoo studio's. De artiest die hem gezet heeft was Maarten Scherpenzeel. Ik ben echt heel tevreden over hem. 

Dit was het allereerste ontwerp wat ik te zien kreeg. Ik vond het idee hiervan leuk, maar ik was nog niet helemaal enthousiast. Het idee van de rechthoekige vorm vond ik niet zo mooi en ik wilde de zwerm meer onder de vogel, zodat hij er meer uit zou vliegen. 

Dit is het uiteindelijke, aangepaste ontwerp. Toen ik dit ontwerp zag was ik direct enthousiast en wist ik dat dit het moest worden. 

Daarna werd het ontwerp op mijn arm geplakt. 

Het tatoeëren zelf viel mij echt alles mee. De pijn was echt heel goed te doen. Ik bloedde bijna niet en ook na die tijd heb ik helemaal geen last meer gehad van de tattoo. 

Voor een korte pauze zag de tattoo er nog zo uit. 

En dit is het uiteindelijke resultaat! 

Ik ben er echt mega blij mee. De tattoo is echt top gezet en betekend heel veel voor mij. 

De vogel staat voor vrijheid. Doen wat je wil doen ook als het buiten de norm ligt. De vogel is een spreeuw. Ik kan echt enorm genieten van een zwerm spreeuwen in de lucht. Dit staat voor genieten van kleine dingen. Als laatste vliegt er één spreeuw uit de zwerm. Ik ben deze spreeuw die uit de menigte vliegt. Ik denk vaak anders dan andere mensen en heb andere dromen en doelen. Ik maak mij dus los van de menigte van ga mijn eigen weg. Net als in het echte leven. 

2018

2018. Een jaar vol verassingen. Een typisch voorbeeld van hoe dingen niet gaan hoe je verwacht had dat ze zouden gaan. Eind vorig jaar ben ik natuurlijk gestopt met mijn studie Diermanagement. Vorig jaar had ik voor ogen dat ik dit jaar mijn Propedeuse zou halen, ik vol plezier in Leeuwarden zou wonen en een studie zou doen waar ik blij van werd. Dit is helemaal anders gelopen. Het merendeel van dit jaar heb ik een tussenjaar gehad. Ik heb veel thuis gezeten, gewerkt en heb mezelf leren kennen. 

Zo ben ik er dit jaar achter gekomen dat ik op vrouwen val. Hier ben ik ook voor uitgekomen. Het is bizar om zo bang te zijn voor wat anderen over je denken, als je er eigenlijk van overtuigd bent dat dat jou helemaal niks kan schelen. Het is daarnaast ook zo fijn en hartverwarmend dat je alleen maar positieve reacties krijgt van mensen en het dus daadwerkelijk helemaal niks uit maakt. Bedankt als je één van deze mensen bent. 

In dit jaar ben ik begonnen met de studie bedrijfsleider dierverzorging. Een studie die zoveel beter bij mij past. Ik heb het oprecht naar mijn zin en leer zulke interessante dingen. 

Dit was een korte samenvatting van de belangrijkste dingen die gebeurd zijn in 2018 voor mij. Hieronder een lijstje van mijn favoriete gebeurtenissen dit jaar. 

In 2018:

Begon ik het jaar met een nieuwjaarsduik. 

Werd ik 18 jaar oud.

...En naar Milaan met mama. 

Ontmoette ik Joyce en Scarlet van het YouTube kanaal Ik vrouw van jou.

Organiseerde ik mijn eigen 'coming out' feestje.

Pastte ik twee weken op dit leuke hondje.

Ontmoette ik Spongebob en Patrick. 

En maakte ik deze leuke kerstfoto met Arkana.

Fijne kerstdagen en een gelukkig 2019!

Mijn tussenjaar

Hee hallo. Daar ben ik weer. Eindelijk. Mijn vorige blogpost ging over het stoppen met mijn studie Diermanagement. Sindsdien heb ik niks meer van mij laten horen. Waarom? Geen idee. Ik had denk ik niet zoveel te vertellen. Het was in ieder geval niet, omdat ik het te druk had. Dat kan ik jullie garanderen. Toch wil ik even een update geven over hoe mijn tussenjaar tot nu toe verloopt. Gewoon, omdat het kan. 

Toen ik stopte met mijn studie viel er een enorme last van mijn schouders. Ik was opgelucht en ben er tot op de dag van vandaag van overtuigd dat dit de goeie keuze is geweest. Ik was optimistisch. Had zin om zo lang mogelijk helemaal niks te doen. Om uit te rusten en geen verplichtingen te hebben. Geen stress en doen waar ik zin in had. Ik kan je vertellen dat dat me enorm tegenviel. De eerste twee weken heb ik me prima vermaakt met Netflix en uitzendinggemist. Maar op het gegeven moment slaat de verveling toe. En dat niet alleen. De hele wereld om je heen gaat verder met het normale leven. Ik zat hele dagen thuis, terwijl mijn familie werkte en mijn vrienden naar school gingen. Je gaat je nutteloos voelen. Weet niet hoe je de dag in vredesnaam in gaat vullen als je wakker wordt. Ik heb me verheugd op het moment dat ik ging slapen en werd s'morgens somber wakker, omdat ik wist dat het weer een saaie kutdag ging worden. 

Ik ben natuurlijk hobby's gaan zoeken, zodat ik leuke bezigheden had. Ik ben begonnen met schilderen, waar ik duidelijk geen talent voor heb. Dit heb ik dus ook niet heel lang volgehouden. Ik heb dagenlang gewerkt aan een kerstpuzzel (die overigens nog steeds niet helemaal af is, omdat ik een paar stukjes mis). Ik ben begonnen met kickboksen in de garage. Ik heb een aantal keer vrijwilligerswerk gedaan in het plaatselijke dierenasiel, maar ik paste totaal niet in de groep, dus ook hier ben ik mee gestopt. 

Ik ben me erg eenzaam en nutteloos gaan voelen in mijn tussenjaar. Ik heb er altijd dingen bij verzonnen als mensen vroegen wat ik zoal de hele dag deed, omdat ik niet als lui wilde overkomen. Ik had verwacht dat ik veel meer zou ondernemen in mijn tussenjaar. Ik had de ambitie om een boek te schrijven. Vrijwilligerswerk te doen in het buitenland. Misschien alleen op reis te gaan. Maar het is zoveel makkelijker om gewoon Netflix op te starten. Ik weet dat ik ook totaal niet het budget had om deze dingen te gaan doen, maar toch vind ik het confronterend. Ik had verwacht dat ik de afgelopen maanden iets meer volgens mijn levensmotto 'live life' zou hebben geleefd. 

Inmiddels ligt de tijd van niks doen achter me en werk ik 5 a 6 dagen in de week. Ik voel me weer nuttig en heb zicht op leuke dingen die er nog aankomen. Ik ga in de meivakantie naar Edinburgh, ga in Juli op 'surprise reis' met mijn moeder en start volgend jaar een opleiding waar ik zoveel meer vertrouwen in heb dan mijn vorige. Het kan dus alleen maar beter worden. 

17-04-2018

De knoop doorgehakt

Ik heb de knoop doorgehakt. Ik heb naar mijn gevoel geluisterd en iets besloten wat ik eigenlijk al een tijdje wist. Ik heb iets besloten waarvan mensen kunnen zeggen dat het nogal vroeg is om zo'n besluit te nemen, maar waarvan ik weet dat het, het beste besluit is wat ik kon nemen. Ik ben gestopt met mijn studie Diermanagement. 

Vroeg? zeker. Maar ik wist het. Mijn hart wist het. Deze opleiding paste niet bij me. Het maakte me niet gelukkig. Ik moest dingen leren die ik niet wilde leren en het niveau lag te hoog. Toen ik vrijdagavond 24 November naar de open avond ging van de opleiding 'dier en ondernemen' op het helicon in Velp heb ik de knoop doorgehakt. Dit is het. Dit is wat ik wil doen. Ik wil met dieren zelf werken. Ik wil ze leren trainen en verzorgen. Dat past zoveel meer bij mij dan de theoretische ' bullshit ' die ik leerde bij Diermanagement. 

Ik ga dus (waarschijnlijk) mbo doen. Voor mij allesbehalve een stapje terug, omdat ik iets ga doen wat ik veel leuker vind en wat beter bij mij past. 

28-11-2017

Twijfels

Hoi. Mijn naam is Marlijn Kampjes. Ik ben 17 jaar oud. En ik ben student. Later wil ik 'dierenredder' worden. Hoe? Ik heb geen idee, maar of het met de opleiding diermanagement gaat lukken? Daar heb ik zo mijn twijfels over. 

Ik heb nooit geweten welke opleiding ik precies wilde gaan doen. Geen standaard opleiding. Dat wist ik wel. Ik heb getwijfeld over mbo, omdat er op het hbo nauwelijks dier gerelateerde opleidingen te vinden zijn. Mijn decaan raadde dit af, omdat ik dan weinig uitdaging zou hebben. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om diermanagement te gaan studeren. Een opleiding over dieren, maar met mensen. Zo werd het gebracht. Ik wilde conflicten tussen mens en dier oplossen. Moeten we damherten afschieten? Moeten we de dieren op de Oostvaardersplassen bijvoeren of laten verhongeren? Deze vraagstukken vind ik interessant. In de praktijk doe ik hier echter (nog) niks mee. Ik heb vakken als chemie, wat me niks interesseert. Ik moet verslagen volgens de 'APA-richtlijnen' schrijven, waardoor de lol er snel vanaf is. Maar waar ik het meest over twijfel is of ik met mijn gedachtegang over dieren (nooit doden etc. ) wel een diermanager kan worden. Ik kan namelijk het advies moeten geven om damherten af te schieten, omdat dit uiteindelijk misschien het beste is. Ik zou dit advies alleen nooit kunnen geven, omdat ik hier principieel niet achter sta. Daarbij gebruiken wij op school proefdieren en moest ik een dierentuin bezoeken, waar ik redelijk verdrietig van werd. 

Dan nog een punt. Op de Havo heb ik altijd ontzettend hard moeten werken. Het is me op geen enkele manier aan komen waaien, maar het lukte me wel. Als ik goed had geleerd kon ik een acht halen. Niet met gemak, maar het lukte me wel. Op het hbo merk ik dat dit niet meer zo is. Het niveau ligt bizar hoog en ik kan het allemaal niet bijhouden. De deadlines vliegen me om de oren  en de samenwerking gaat lang niet altijd zoals ik had gehoopt. Nu ik net de tentamenweek achter de rug heb kan ik eindelijk even ademhalen. Ik heb bizar hard geleerd en geoefend, maar de stof was gewoon te moeilijk voor mij. Ik betwijfel dan ook of ik de toetsen gehaald heb. Het is frustrerend dat alleen hard werken niet meer genoeg is. Wat wel genoeg is weet ik niet. 

Al met al twijfel ik dus of ik wel de juiste studiekeuze heb gemaakt. Jammer, want ik heb het wel onwijs naar mijn zin in Leeuwarden en met mijn klasgenoten. Op dit moment weet ik nog niks zeker. Ik weet niet of ik ga stoppen of dat ik de studie uiteindelijk toch af maak. Ik weet natuurlijk ook dat dit nog maar het begin is van de studie en dat er nog van alles kan gebeuren. Maar ik wil ook zeker weten dat deze studie iets voor mij is. Ik krijg namelijk geen enkele tegemoetkoming van de overheid, dus ik werk mezelf ontzettend in de schulden. Daarom is het belangrijk dat ik me goed voel bij de studie die ik doe. 

Oja. Als ik besluit te stoppen ga ik wel mbo doen. Ik weet dat ik dan een niveau naar beneden zak, maar ik weet ook dat ik dan beter kan ademhalen. Ik ben nogal stressgevoelig en vier jaar lang stressen is niks voor mij. Daarbij is mbo meer praktijkgericht. Ook dat spreekt me aan. 

Voor nu wacht ik af wat de toekomst me gaat brengen. Wat het ook is, ik vind het prima zolang ik er maar blij van wordt. 

16-11-2017

Mijn nieuwe leven...

Mijn vorige post ging over het feit dat ik geslaagd ben. Dit is inmiddels alweer een paar maanden geleden. Ik heb een hele tijd niks met mijn blog gedaan, omdat ik hier even geen behoefte aan had. Ik was te druk met andere dingen. Bijvoorbeeld het verhuizen naar Leeuwarden en het beginnen aan mijn nieuwe opleiding: Diermanagement. Ik heb een heel nieuw leven opgebouwd in de afgelopen maanden. Hier wil ik graag even iets over vertellen. 

Zondag 27 Augustus verhuisde ik officieel naar Leeuwarden. Ik vond het natuurlijk onwijs spannend, maar de eerste avond is goed verlopen. De volgende dag had ik direct introductieweek. Een hele week deelnemen aan activiteiten en slapen bij mijn zogenaamde 'intro ouders'. Ik vond het een heftige week met hoogte en dieptepunten, maar ik heb zeker een aantal leuke mensen leren kennen. Na de introductieweek begon het echte schoolleven. Ik had al één dag in de introductieweek kennis gemaakt met mijn klas, maar ik had mijn klasgenoten natuurlijk nog niet goed leren kennen. Toch voelde ik me eigenlijk direct thuis in mijn nieuwe klas. 

Alles gaat nog steeds supergoed. Ik heb het naar mijn zin in Leeuwarden, op kamers zitten vind ik helemaal prima en ik heb leuke mensen om me heen. Soms twijfel ik aan de opleiding, omdat ik het tot nu toe nog niet zo boeiend en leuk vind. Waarschijnlijk komt dit omdat ik een hele brede opleiding heb gekozen. Ik moet dus eigenlijk alles leren, ook minder interessante dingen. Toch heb ik hoop dat ik de opleiding uiteindelijk wel leuk ga vinden. Ook heb ik mijn eerste cijfer al binnen: een 7! 

Ik merk dat ik door dit alles verschillende dingen meer ben gaan waarderen. Mijn familie bijvoorbeeld. Ik vind het leuk als ik na een hele schoolweek eindelijk in het weekend naar huis kan om mijn familie weer te zien. Het is nu minder vanzelfsprekend dat we bij elkaar zijn. Ook ben ik het leven in een dorp (Oké, hele kleine stad) meer gaan waarderen. Ik merk dat ik niet persé een stadsmens ben. Ik had verwacht dat ik wonen in een stad meer zou waarderen. 

Nu heb ik vakantie en ben ik lekker een weekje thuis. Dat voelt toch ook wel erg fijn!

21-10-2017

Geslaagd!

14 Juni kreeg ik te horen dat ik geslaagd was. Een overweldigend telefoontje, waarna ik super blij was. Ik had het geflikt! Na 5 jaar hard werken was ik eindelijk geslaagd. 

Na de uitslag, op 2 Juli ben ik samen met Arkana naar Mallorca gegaan. Foto's verschijnen binnekort op mijn blog. 

Vandaag was dus de dag van de diploma uitreiking. Ik moest mijn diploma tekenen waarna mijn mentor een kort verhaaltje over mij vertelde. Daarna kreeg ik mijn diploma overhandigd en ontving ik ook een roos en het jaarboek. 

Ik ben enorm dankbaar voor alle leuke momenten op het Vechtdal college. Nu ga ik me focussen op mijn opleiding diermanagement en mijn toekomst. 

Adios!

11-07-2017

Veganchallenge update 4

Hier is ie dan. De allerlaatste veganchallenge update. Morgen is het namelijk 1 Mei, wat betekend dat de challenge erop zit. In deze post wil ik 'terugblikken' op de afgelopen maand als veganist. 

Als er iets is wat ik deze maand geleerd heb, is het dat het heel lastig is om veganistisch te eten. En dan bedoel ik niet alleen het beperkte aanbod in voedsel, maar ook het sociale aspect. Ik heb me telkens moeten verantwoorden over het feit dat ik een maand veganist was. Ik heb nauwelijks mensen ontmoet die zeiden hoe goed het was dat ik dit deed of mensen die me steunden (een aantal mensen daargelaten). Ik heb me juist constant moeten verantwoorden waarna mensen zeiden dat ze het niet snapten waarom ik dit deed. Dit geeft aan dat de maatschappij zo niet gewend is aan mensen die 'anders' zijn en die een zuinige wereld belangrijker vinden dan iets wat simpelweg 'lekker' is. 

Betekend dit dat ik veganist blijf? Nee. Ik blijf geen veganist. Dit heeft meerdere redenen. Ten eerste vind ik het lastig dat ik veel producten niet meer kan eten. Er zijn namelijk zo veel producten waar iets dierlijks is verwerkt zit. Hierbij doel ik vooral op tussendoortjes. Dit is mij echt tegengevallen. Daarbij ben je als veganist niet meer in staat om spontaan ergens iets te gaan eten. Er is simpelweg geen aanbod. Tenminste, niet op de plek waar ik woon. In grotere steden zal dit ongetwijfeld makkelijker zijn. 

Ten tweede: ik voel de overtuiging niet. Toen ik vegetariër werd was ik zo overtuigd van mijn standpunt en gemotiveerd om als vegetariër te gaan leven. Deze overtuiging voel ik niet als veganist. Ik weet niet precies waar ik het voor doe. Natuurlijk ken ik de misstanden in de vee-industrie en weet ik wat dieren moeten doormaken om voedsel voor ons te produceren, maar ik heb niet het idee dat ik hier als veganist iets aan kan doen. Hierdoor ben ik niet overtuigd genoeg om als veganist door het leven te gaan. Ik hoop oprecht dat deze overtuiging ooit komt en dat ik over een aantal jaren alsnog ga proberen om 'full time' veganist te worden, maar op dit moment voel ik het niet. 

Ten derde: mijn gezondheid. De laatste paar dagen voel ik me niet zo goed. Ik ben misselijk en voel me slapjes. Zo voelde ik me ook voordat ik B12 pillen ging slikken. Waarschijnlijk krijg ik dus te weinig voedingsstoffen binnen door mijn plantaardige dieet van deze maand. Ik denk dat ik dit op kan lossen door gevarieerder te gaan eten en meer recepten uit te proberen. Maar ik heb gemerkt dat ik dit gewoon niet doe. Deze hele maand heb ik één nieuw recept uitgeprobeerd. Voor de rest heb ik gewoon wat geïmproviseerd. Geen wonder dat mijn lichaam er geen zin meer in heeft. Als ik over een aantal jaar op mezelf woon en wel meer energie in mijn eetgedrag wil steken moet het denk ik wel lukken, maar op dit moment gaat dat nog niet. 

Hoe nu verder? Dat ik geen 'full time' veganist wordt betekend niet dat ik me direct weer vol ga stoppen met dierlijke producten. Ik ben me wel degelijk bewust geworden van het feit dat er in bijna alles wat ik normaal gesproken dagelijks eet dierlijke producten zitten verwerkt. Ik wil dus zeker gaan minderen met dierlijke producten. Wel wil ik nog gewoon een keer een tosti kunnen maken of normaal koekjes kunnen eten. 

Al met al vind ik deze maand toch best geslaagd. Ja, ik heb het redelijk moeilijk gehad. En ja, ik heb een aantal keren getwijfeld of ik niet gewoon voor één keer iets dierlijks kon eten, maar toch heb ik het niet gedaan. Ik weet na deze maand dus hoe het is om als veganist door het leven te gaan en ik heb ontdekt dat ik er nog niet klaar voor ben. Maar ik heb ook ontdekt dat ik deze levensstijl wel een maand vol kan houden, maar dat alleen de overtuiging nog mist. Hopelijk komt deze overtuiging nog en kan ik mezelf over een tijd veganist noemen. Tot die tijd ben ik trots dat ik deze maand volgehouden heb. 

Ik zal nog even een kort overzicht geven over welke veganistische producten zeker aan te raden zijn:
-De veganistische zigeunerschnitzel van Vivera
-De minicrackers van LU met de smaak olijf oregano 
-Oreo's 
-Sorbet ijs van de AH (zonder lactose, gluten en kunstmatige geur- en smaakstoffen)

Ik zal eerlijk toegeven dat ik heel veel zin heb in morgen. Dat ik niet meer constant op de ingrediëntenlijst hoef te kijken of er niks dierlijks in de producten zit, waarna ik het product weer teleurgesteld terug kan leggen. En vooral omdat ik morgen veganisme niet meer als iets verplichts hoef te zien (zoals het deze maand was) maar als een uitdaging. En dat is veel fijner. 

30-04-2017

LSD

Inmiddels is het alweer een week geleden: mijn allerlaatste schooldag op het Vechtdal college in Hardenberg. Ik wil er toch nog graag even iets over schrijven. Ik vond het namelijk best wel bijzonder.

Donderdag 20 April mochten de examenleerlingen stunts klaarzetten voor de volgende dag. Dit heb ik ook gedaan samen met Arkana, Anouk, Mirte en Christine. Wij hebben een 'crime scene' gemaakt voor onze leraar Engels die bij de vrijwillige politie zit. Onze stunt werd erg gewaardeerd en het was ook superleuk om te bedenken en klaar te zetten. 

De volgende dag was onze echte laatste schooldag. Ik ging met mijn vriendengroep verkleed als 'hunters'. 

We hebben als groep een beetje door de school gelopen, patat gegeten en meegedanst op de muziek die gedraaid werd. Al met al was het supergezellig!

Later op de dag hadden we nog een 'collorsplash'

(En ja, de kleurpoeder zit nog steeds in mijn haar)

S'avonds hadden we natuurlijk nog het LSD gala. Ook dit was supergezellig en een leuke afsluiting van deze dag.

Ik vind het heel bijzonder en definitief dat ik nu mijn allerlaatste schooldag heb gehad. Na de vakantie heb ik alleen nog examentraining en oefenexamens. Op 11 Mei tot en met 19 Mei heb ik mijn echte examens en daarna is het afwachten tot 14 Juni: de dag van de uitslag. Dit jaar is zo bizar snel gegaan. Hoewel ik vorig jaar nog totaal klaar was met de middelbare school en niet kon wachten tot ik mijn diploma had, vind ik het nu alleen maar heel eng. Natuurlijk ben ik blij dat ik (hopelijk) bijna mijn Havo diploma heb en dat ik daarna verder kan in mijn leven. Dingen kan gaan doen die ik echt leuk vind en daadwerkelijk dingen gaan bereiken. Maar op dit moment vind ik het alleen maar doodeng. 

Het voelt bizar om mijn allerlaatste lessen op de middelbare school gehad te hebben. Het voelt gek dat ik nooit meer een pauze ga doorbrengen met mijn vertrouwde vriendengroep. Het voelt bijzonder dat ik bijna echt volwassen word. Dat ik op mezelf in een andere stad ga wonen waar ik helemaal niemand ken. Waar ik ga beginnen aan een opleiding die me echt aanspreekt en waar ik hopelijk vier hele mooie jaren door ga brengen. Maar waar ik ook helemaal opnieuw moet beginnen. 

Voor nu ga ik mijn best doen om mijn examens te halen. Om mijn diploma in ontvangst te kunnen nemen. En om daarna nieuwe stappen te gaan zetten naar een bijzondere toekomst, waarin ik veel hoop te gaan bereiken. 

28-04-2017

Veganchallenge update 3

De derde week van de veganchallenge zit er alweer op. Nog maar één weekje te gaan! Deze update gaat over 16 April tot en met 22 April.

De derde week van de veganchallenge ging een heel stuk soepeler dan de tweede week. Eigenlijk is deze week een beetje vanzelf gegaan. Ik begin steeds meer te wennen aan welke producten ik wel en welke producten ik niet kan eten. Hierdoor hoef ik niet meer steeds op de verpakkingen te kijken, maar kan ik gewoon eten pakken. 

Ik heb dus eigenlijk ook niet heel veel op deze week aan te merken. Het ging best goed, in tegenstelling tot vorige week. Toch kan ik niet ontkennen dat ik wel heel blij ben dat ik nog maar één week te gaan heb. Het blijft namelijk lastig om veganistisch te eten in sociale situaties. 

Nieuwe producten die ik geprobeerd heb:
-Veganstische bamischijven van Mora: Super lekker!, weinig verschil met 'echte' bamischijven. Alleen iets droger. 

Producten die ik mis:
-Kaas
-Pizza
-Chips
-Broodbeleg als melk chocoladepasta en hagelslag
-Tosti's 
-Chocola

Dit was de update alweer. Volgende week de laatste!

14-04-2017

Veganchallenge update 2

De tweede week van de veganchallenge heb ik heel anders ervaren dan de eerste week. Ik vond deze week veel lastiger. Ik heb gemerkt dat ik weinig motivatie meer heb om deze maand vol te houden. Natuurlijk ga ik deze maand wel volhouden, maar ik heb het gevoel dat ik niet precies meer weet waar ik het allemaal voor doe. 

Dit komt waarschijnlijk doordat ik deze week constant anders heb gegeten dan de rest van mijn gezin. Dat is ook best logisch, want zij doen namelijk niet mee aan de veganchallenge. Toch maakt dat het wel lastiger. Zo aten we deze week pannekoeken. Hier zit natuurlijk ei en melk in, dus ik moest mijn eigen vegan pannekoeken maken (met amandelmelk en een speciale soort meel). Ik had wel verwacht dat dit heel anders zou smaken, maar toch viel het me best wel tegen. Het is gewoon een stuk minder lekker. Hetzelfde had ik toen we pizza wilden eten. Dit kan ik als veganist ook niet eten, dus heb ik maar wat geïmproviseerd met gebakken aardappels en falaffel. 

Al deze dingen maken het redelijk lastig om deze maand vol te houden. Op dit moment kan ik me dan ook echt niet voorstellen dat ik na deze maand veganist blijf. Dit is ook nooit echt de bedoeling geweest, maar als het me zou lukken zou ik wel erg blij zijn. Toch denk ik dat ik nog te ongemotiveerd ben en misschien ben ik gewoon nog te jong. Wie weet veranderd het nog aan het einde van de maand, maar daar ga ik niet vanuit. 

Producten die ik tot nu toe mis:
-Chocola
-Kaas
-Snack a jacks
-Bepaalde soorten koekjes
-Bepaalde soorten chips

Nieuwe veganistische producten die ik heb geprobeerd:
-Veganistische pannekoeken: Hier was ik niet zo enthousiast over. 
-Falaffel: Niet erg lekker, maar wel prima te doen. 
-Veganistische wraps: Het enige verschil was dat de saus anders was dan anders en dat er geen kaas inzat. Het was erg lekker. 

Dit was de update van mijn tweede week als veganist. Het valt me een beetje tegen allemaal, maar toch ga ik het volhouden :) Tot volgende week!

15-04-17

Veganchallenge update 1

30 Maart: Op deze donderdag ben ik met mijn moeder naar de Albert Heijn gegaan. We hebben ons geörienteerd en alvast de standaard producten meegenomen die eigenlijk iedere veganist in huis moet hebben. Denk aan verschillende soorten kruiden en sojayoghurt. Mijn moeder en ik waren ontzettend enthousiast over het veganistische aanbod van de Albert Heijn. We hebben veel producten gevonden die ik als veganist nog steeds kan eten. Ik werd dan ook direct heel optimistisch en had zin om te beginnen met de challenge. Maar of dit optimisme helemaal terecht was...

1 April: Deze dag was het begin van de Veganchallenge. Ik ontbeet met een rijstwafel met pure chocoladepasta (jaja dit is vegan!). Mijn lunch bestond uit twee geroosterde broodjes met pure hagelslag en pure chocholadepasta. S'middags gingen mijn moeder en ik de stad in en hadden we het idee om een ijsje te halen. Gelukkig heeft de Toscane lactose-vrij ijs. Helaas zijn dit wel alleen fruitsmaken. Ik heb een bolletje sinaasappelijs gehad in een bakje. Een hoorntje is helaas niet vegan. S'avonds aten we nasi met satésaus en casave kroepoek. Mijn toetje was een chocoladetoetje! Wel met sojayoghurt, maar daar proefde ik helemaal niks van. Al met al was het een goed begin van de Veganchallenge. Mijn moeder en ik waren beide heel enthousiast. Wel heb ik ondekt dat ik waarschijnlijk perongelijk paprikachips heb gegeten waar melk in zat. Dit stond er in hele kleine letters op en hier heb ik overheen gelezen. Erg jammer, maar we gaan gewoon door!

2 April: Deze dag ging nog steeds goed. Ik at Boullionsoep met stokbrood en soepstengels. Precies hetzelfde wat ik elke zondag eet, dus daar zat geen verandering in. S'avonds wilden we graag croissantjes eten, maar alleen zelfgemaakte croissants zijn vegan. Deze vond ik niet zo lekker. Ze zijn dus niet voor herhaling vatbaar. 

3 April: Dit was de eerste dag van de Veganchallenge die ik deels op school doorbracht. In ontbeet met een broodje met pure hagelslag. Op school at ik een appel. Ik was vroeg thuis, dus ik kon thuis lunchen. Toen heb ik voor het eerst een tosti met veganistische kaas geprobeerd. Zeker geen succes, want bij de eerste hap moest ik al kokhalzen. Het leek in geen enkel opzicht op echte kaas. Iets wat ik erg jammer vind, want kaas is wel een product dat ik mis. Verder heb ik s'avonds een veganistische zigeunerschnitzel geprobeerd. Dat was zeker voor herhaling vatbaar. Erg lekker!

4 April: Deze dag heb ik niet veel bijzondere producten geprobeerd. Wel liep in enigzins tegen een struggle aan. We gingen s'avonds namelijk patat halen. Helaas had onze snackbar geen veganistische snacks. Ik moest het dus doen met alleen patat en satésaus. Mayonaise is namelijk ook niet vegan. Prima te eten, maar een beetje kaal was het wel. 

5 April: Ook op deze dag heb ik geen bijzondere producten geprobeerd. Wel hebben we dezelfde macaroni gegeten als we altijd doen. Deze is dus altijd al vegan! Leuk om te weten. Wel ben ik deze dag met mijn moeder naar de Aldi geweest om te kijken naar veganistische producten. Hier werd ik niet erg vrolijk van, want Aldi heeft echt bijna geen aanbod. Het enige wat we gevonden hebben is Fallafel, veganistische bitterballen (wel heel lekker overigens) en een spread. Hier werd ik een beetje pessimistisch van. Ik had er niet zoveel zin meer in. Maaar we gaan door! 

6 April: Deze dag heb ik geluncht met kaiserbroodjes en de spread van de Aldi. Deze spread heeft de smaak 'Paprika chilli' en is erg goed te doen. Hij smaakte goed op de broodjes en ik ben blij dat ik iets anders heb gevonden dan alleen maar pure chocoladepasta en hagelslag. Bij het avondeten probeerde ik een veganistische krokante kipschnitzel. Ook deze vond ik lekker. Als laatste proefde ik die avond sojayoghurt. Dit viel me erg mee. Het was eigenlijk best lekker. Ik heb eerder sojayoghurt geproefd, maar toen was ik niet erg enthousiast. 

7 April: Op deze dag zijn verder geen bijzonderheden gebeurd. 

Conclusie:
De Veganchallenge heeft twee kanten. Aan de ene kant valt het me ontzettend mee. Vooral wat betreft het avondeten veranderd er vrij weinig. Ik moet er alleen op letten dat ik (meestal) volkoren pasta koop en dat de vleesvervangers veganistisch zijn. Veganistische vleesvervangers zijn er nog niet in heel veel verschillende soorten, maar tot nu toe heb ik wel genoeg.

Aan de andere kant valt het me ook tegen. Vooral wat betreft de lunch heb ik moeite met de challenge. Heel veel broodbeleg is namelijk niet vegan. Hierdoor heb ik weinig variatie. Het enige broodbeleg wat ik de afgelopen week heb gegeten is pure chocoladepasta, pure hagelslag en de spread. Dit vind ik jammer en ik weet niet of ik dit vol zou kunnen houden als ik echt veganist wil worden. 

Ook tussendoortjes vallen me tegen. Voorheen pakte ik vaak een snack a jack, maar deze zijn niet vegan. Gewone rijstwafels vind ik eigenlijk te droog, dus dat is ook geen optie.  Ook heb ik nog niet veel vegan koekjes gevonden. Ook hier heb ik dus weinig variatie. 

Producten die ik tot nu toe mis:
-Chocola (andere soorten dan puur aangezien ik helemaal niet zo van puur houd)
-Broodbeleg
-Kaas
-Snack a jacks 
-Chips (er zijn maar een paar soorten die ik mag eten)

Al met al vind ik het een prima begin van de challenge. Makkelijk vind ik het niet, maar ik heb er ook niet heel veel moeite mee. Het is niet dat er helemaal geen aanbod is in veganistische producten, dus wat dat betreft is het prima te doen. Ik ben dus (nog) niet heel enthousiast, maar ook zeker niet pessimistisch. Ik zeg, op naar volgende week!

08-04-17

Veganisme

Je kunt je afvragen waarom mensen in vredesnaam veganist worden. Dit is iets wat ik me ontzettend goed kan voorstellen. Dat heb ik namelijk zelf ook een hele lange tijd gedacht. Toen ik vegetariër werd heb ik mezelf, en mijn gezin, ook beloofd dat ik nooit veganist zou worden. Waarom zou je ook? Kippen geven nou eenmaal eieren, dus waarom zou je ze dan niet gewoon opeten? Toch zijn mijn gedachten hierover de laatste paar maanden veranderd. Ik lees namelijk steeds meer nieuwsberichten, vooral met betrekking tot melkkoeien, die mij raken. Berichten waar ik me schuldig over voel, omdat ik er zelf aan meewerk door zuivel te eten. Een voorbeeld hiervan is de afschaffing van het melkquotem. Hierdoor mogen boeren zelf weten hoeveel melk ze willen produceren. Dit resulteert in boeren die zoveel mogelijk koeien gaan houden die zoveel mogelijk liter melk produceren. Het probleem hierbij is dat wij, als consumenten, niet oppeens meer melk gaan drinken. Het gevolg is een melkoverschot. Uiteindelijk snappen boeren zelf ook dat het geen zin heeft. Ze willen weer van hun koeien af. Al deze 'overmatige' koeien worden geslacht. Als vegetariër eet ik welliswaar de koe niet op, maar ik werk wel mee aan de megaslachting. Dit wil ik niet meer. Ik wil niet meer meewerken aan het vele dierenleed in de vee-industrie. Als dit betekend dat ik veganistisch moet gaan eten, doe ik dat met alle liefde. Begrijpelijk, lijkt mij. 

Ik ga dus meedoen aan de '30 dagen vegan challenge' De hele maand april eet ik geen dierlijke producten. Ik krijg elke dag veganistische recepten in mijn mailbox en tips om de 30 dagen vol te houden. Of ik hierna ook echt veganistisch ga worden weet ik nog niet. Het kan zijn dat ik er nog niet klaar voor ben, aangezien ik nog thuis woon en iedereen dan rekening met mij moet houden. Of dat ik het gewoon nog te moeilijk vind. Als dit zo is probeer ik het over een paar jaar gewoon nog eens. Maar één ding weet ik wel zeker. Ooit wordt ik veganist. Of dat nou vanaf volgende maand is, of over vijf jaar. 

13-03-2017

Dierproefvrij

Ongeveer een jaar geleden besloot ik al om alleen nog maar dierproefvrije make-up te gaan dragen. Dit kwam door een blogpost van Teske de Schepper:

https://www.teske.nl/2015/01/13/dierproefvrije-make-up/

Ik besefte me op dat moment eigenlijk voor het eerst dat cosmetica ook op dieren getest wordt. Daar had ik nooit heel erg bij stil gestaan. Toch was ik direct vastbesloten om me bij Teske aan te sluiten. Ik zocht naar dierproefvrije make-up merken en kwam er al snel achter dat er niet veel veranderd hoefde te worden. Bijna al mijn make-up was al dierproefvrij. Erg moeilijk was het dus niet. 

Een paar weken geleden begon ik oppeens te bedenken dat het niet zo kon zijn dat alleen make-up op dieren getest wordt, maar ook allerlei andere verzorgingsproducten. Stiekem wist ik dit wel, maar ik durfde er nooit echt over na te denken. Toen ik nieuwe shampoo nodig had besloot ik dat ik nu actie moest ondernemen. Ik zocht opnieuw naar dierproefvrije merken. Tot mijn teleurstelling kwam ik erachter dat bijna elk merk, dat een beetje bekend is, wel op dieren test. Gelukkig las ik ook dat er wel alternatieven waren. Zoals de eigen merk shampoo van de Kruidvat (overigens ook van de Albert Hein en andere eigen merken). Deze shampoo heb ik dan ook gekocht, en hij bevalt super goed! Ook heb ik mijn Play Boy deodorant in moeten ruilen voor het merk Vogue. Overigens ook geen ramp, aangezien Vogue heel veel verschillende geuren heeft. Mijn parfum heb ik weg moeten geven en een aantal andere producten zijn in de prullebak beland. 

Ik ben erg blij met deze overstap. Toch merk ik dat ik erg oplettend moet zijn. Zo heb ik nog wel eens de neiging om een random deodorant bus te pakken (die niet dierproefvrij is) en besefte ik me pas, net op tijd, dat ik een dagcréme van het merk Dove (ook niet dierproefvrij) op mijn gezicht wilde smeren. 

Wennen is het dus wel, maar ik vind het het zeker waard. Ik ben tegen elke vorm van dierproeven. Daarom ben ik erg blij dat ik heb beseft dat ik zelf ook het verschil kan maken. Wil jij ook een verschil maken? Hier is een link met een lijst van dierproefvrije merken:

https://naoki.nl/nederlandse-dierproefvrije-cosmetica-lijst/

En dit is een lijst met merken die (helaas) nog wel op dieren testen:

https://naoki.nl/cosmetica-bedrijven-die-op-dieren-testen/

11-01-17

2016

In 2016:

Liep ik over de Tower Bridge.

Vloog ik in een mini vliegtuig over Texel. 

Ging ik lasergamen met mijn vader. 

Ging ik op de foto met een ringstaartmaki...

...en met twee vogels. 

Maakte ik deze foto in een museum in Londen. 

Had ik dit uitzicht vanuit een kathedraal in Londen. 

Maakte ik deze poloroid met Bonnie (boncolor).

Maakte is deze busselfie met Arkana. 

En deze treinselfie. 

Ging ik een onesie op de foto met mijn vrienden. 

Stond ik op deze groepsfoto in Londen. 

Werd ik geïnterviewd. 

Ging ik op de foto met flikkenactrice Jamie Grant.

Stond ik twee keer op de foto bij een rood bushokje. 

Ging ik meerdere keren naar het strand. 

Maakte ik deze poloroid in Maastricht. 

Ontmoette ik Angela Schijf. 

Kocht ik kerstbrillen voor mijn vrienden en ging ermee op de foto.

Begon ik met rijlessen. 

Raakte ik verslaafd aan Prison Break. 

Maakte ik deze foto op het Vrijthof in Maastricht. 

Werd deze selfie gemaakt op de laatste dag van ons Londen avontuur.  

Lag ik onder een stapelbed in Londen

Stond ik op (nog meer) busselfies. 

Ging ik naar de opnames van Professor Nicolai en Dokter Beckand. 

Ging ik met mijn moeder een dagje naar Leeuwarden. 

Maakte ik deze selfie, terwijl we wachtten op de trein na Zand 2016

Deed ik mee aan een fotoshoot. 

Maakte ik familiefoto's 

Posseerde ik voor de Sint-Servaasbrug in Maastricht. 

Ging ik met vrienden een dagje naar Amsterdam. 

Keek ik alle seizoenen van Flikken Maastricht opnieuw. 

Maakte ik deze poloroid met Angela Schijf. 

En, als laatste, begon ik natuurlijk deze blog!

Ontzettend bedankt aan de mensen die mijn blog lezen! 
En een wens voor iedereen: een heel gelukkig en gezond 2017!

Een bijzondere dag

Ik vind vooral de linkse foto erg leuk gelukt! Mijn vorige foto's met Angela waren allemaal niet zo leuk, dus ik ben heel blij dat deze foto's eindelijk wel echt leuk zijn. 

Deze foto is genomen door een fan die ook een meet en greet had. Heel leuk dat ze dat gedaan heeft!

Ik wilde ook graag een poloroid foto met Angela maken en dat is gelukt! Het ging eerst niet helemaal goed, omdat de camera het niet goed deed, maar ik ben toch heel blij met het eindresultaat. Later heeft Angela er nog iets onder geschreven. 

Toen ik Angela vorig jaar voor het eerst ontmoette schreef ze Live Life op mijn mobiel. Een tekst die ontzettend goed bij me past en waarvan ik verrast was dat Angela juist dit op mijn mobiel schreef. Sinds dien is deze zin eigenlijk mijn levensmotto geworden. Leef je leven, daar sta ik voor. Daarom wil ik dit ook, na mijn examens, tatoeëren. Dit omdat, voor mijn gevoel, het leven pas echt begint. Ik heb Angela gevraagd om het nog een keer op te schrijven, zodat ik haar handschrift kan gebruiken voor de tattoo. Ik weet nog niet zeker of dit echt gaat lukken, maar ik hoop het wel!

Na de meet en greet zijn we natuurlijk ook naar het toneelstuk gaan kijken. Dit was super mooi!

Dit was mijn mooie, fijne en vooral bijzondere dag. Dankjewel Angela, dat je alle tijd nam en, zoals altijd, weer zo ontzettend lief was!

23/12/2016

Studiekeuze

Toch zie ik het niet helemaal rooskleurig. De studie is namelijk in Leeuwarden. Dat betekent elke dag drie uur met het openbaar vervoer, of een kamer zoeken. Ik ga waarschijnlijk voor het laatste. Het lijkt me totaal onpraktisch om elke dag zo ver te moeten reizen. Daarbij zijn er genoeg, enigzins betaalbare, kamers in Leeuwarden. Dat is niet het probleem. Mijn probleem is dat ik het allemaal doodeng vind. Niet alleen een nieuwe school en nieuwe klasgenoten, maar ook een nieuwe stad en een nieuw 'huis'. Een plek waar ik alleen ben en waar ik helemaal opnieuw moet gaan beginnen. Een plek waar ik mijn thuis van moet gaan maken. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dat wel kan. Gelukkig lijkt Leeuwarden me een leuke stad. Het is niet te druk, maar wel enorm gezellig. De grachten zijn mooi en er zijn winkeltjes in overvloed. De school zelf lijkt me prima en stiekem ben ik ook wel toe aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Voor nu overheersen vooral mijn twijfels,  maar ik hoop dat ik uiteindelijk de goede keuze ga maken, waarbij ik me prettig voel. Op dit moment weet ik nog niet wat de keuze gaat zijn, maar ik ben ervan overtuigt dat het me gaat lukken. Gelukkig heb ik nog eventjes de tijd. 

Een update

18-10-16

Deze wereld

De kleine dingen

Ik denk altijd voorruit, aan de leuke dingen die gaan komen. Over twee weken ga ik naar een festival. Dat betekend dat ik me daar nu al ontzettend op verheug en dat ik er nu al naartoe leef. Opzich is daar niks mis mee. Maar dit betekend wel dat ik alle andere dagen, waarop ik niks bijzonders ga doen, een beetje vergeet. Dat merk ik heel goed nu ik vakantie heb. Op de dagen dat ik een uitje heb geniet ik enorm, maar de dagen die ertussen zitten gaan een beetje aan me voorbij. Zo bestaan mijn dagen uit laat opstaan, ontbijten/lunchen, series kijken en weer laat naar bed. Iets wat aan de ene kant ontspannend is, maar aan de andere kant ook ontzettend zonde, want zo gaat de vakantie veel sneller voorbij dan ik eigenlijk zou willen.

Ik heb dit probleem niet alleen nu in de vakantie. Dit probleem speelt ook op grotere schaal. Zo heb ik bijvoorbeeld veel moeite met de middelbare school. Vooral afgelopen jaar, maar ik ben ook bang voor dit nieuwe schooljaar. Dit resulteert in het heel erg verlangen naar de tijd na mijn examens. Dat is het moment dat ik een tattoo wil gaan laten zetten, dat ik waarschijnlijk naar het buitenland op vakantie ga en het moment dat ik eindelijk aan een studie kan gaan beginnen die me echt leuk lijkt en waarmee ik waarschijnlijk op kamers ga. Heel leuk allemaal. Maar dat duurt nog een jaar. In een jaar kan ontzettend veel gebeuren. Tot die tijd zijn er nog ontzettend veel dagen die ik nog moet gaan vullen. Het zou zonde zijn als ik al deze dagen zou verspillen door het verlangen naar een andere tijd die nog lang niet aan de orde is. En toch betrap ik mezelf er telkens weer op. 

Maar wat nou als het toch allemaal tegenvalt. Als er toch dingen zijn die uiteindelijk niet gebeuren. Of als ik na die leuke tijd weer ga verlangen naar een andere tijd die nog veel later komt. Dat zou betekenen dat ik mijn hele leven verlang naar iets waar uiteindelijk niks meer van terechtkomt, omdat ik dan niet meer kan verlangen. 

Ik ga proberen meer te genieten van de kleine dingen. Weer meer dingen te doen die ik leuk vind zoals schrijven of lezen in plaats van de hele dag series kijken. Ik ga proberen om van elke dag een feest te maken, ookal weet ik dat er dagen komen waarop ik weinig te doen heb. Ik ga proberen om weer veel bewuster te leven, want ik wil deze bijzondere kans, om te leven, niet verspillen. 

14-08-2016

Gedichten

Wanhoop

Vochtige ogen
Een mes in je hand
Je doorzettingsvermogen
Gaat voor even aan de kant

Het puntje prikt in je huid
Rode vloeistof druppelt
Alles komt eruit

De tranen lopen over je wangen
Je waagt jezelf aan een diepe zucht
Dit gevoel had je al langer
Maar opeens snakte je naar lucht

Je vingers trillen
Je gezicht staat bang
Over je rug lopen koude rillingen
Je vraagt je constant af:
Duurt dit nog lang?

Je moed zakt steeds verder weg
Je hoop lijkt totaal verdwenen
Omstanders willen uitleg
Jij neemt liever de benen

Rode lichten komen steeds dichterbij
Je ademhaling gaat steeds sneller
Steeds meer, voel je je vrij
De seconden tikken weg, op jouw persoonlijke teller

Je neemt een grote aanloop
Je hoort getoeter en gekrijs
Iedereen heeft grote wanhoop
Maar dan word alles donkergrijs

Een wit licht verblindt jouw ogen
Voorzichtig kijk je om je heen
Overal mooie, gekleurde regenbogen

De moord

Ik zie een groot zwart gat
een felle pijn, diep in mijn hart
vloeistof druppelt uit mijn ogen
Honderden zwarte regenbogen
Ik kijk je in je donkere ogen aan
Je laat je handen naar mij toe gaan
Een harde klap weerkaatst in mijn gezicht
Je werkelijkheid komt aan het licht
Een harde lach komt uit je mond
Een druppel bloed valt op de grond

De lach op je gezicht word breder
De blik in je ogen word wreder
Je grijpt naar een mes in je zak
De grip van je hand, om het mes is strak
Je hand gaat steeds verder omhoog
Ik wil om je heen, met een grote boog
Het mes haalt uit
Jij hebt de buit
Ik val op de grond
Ik wou dat je niet lachend naast mij stond

Het bloed stroomt onder mij vandaan
Ik wou dat ik nu weg kon gaan
Helaas is dat niet het geval
Mijn oren horen een enorme knal
jouw voetstappen snellen weg
Jij hoort niet wat ik zeg
Een enorme rookwolk komt op mij af
Hopelijk krijgt de dader een straf
De kracht kruipt langzaam uit mijn lichaam
Ik roep nog één keer zijn naam
Maar dan is alles weg
Ik zweef langzaam omhoog
Naar de grote zwarte regenboog

I know. Het zijn heftige, donkere gedichten. Gedichten die heel soms in me opkomen. Laat ik maar direct duidelijk maken dat deze gedichten zeker niet op mij slaan.

Maargoed. Deze keer een korte blogpost. Als ik ooit nog een gedicht kan schrijven zal ik hem weer delen :)

24-07-2016

 Op vakantie

Dit jaar ga ik (waarschijnlijk) voor de laatste keer met mijn gezin op vakantie. We gaan naar Texel, een eiland waar ik al twee keer eerder geweest ben. Tuurlijk heb ik er zin. Tuurlijk ben ik blij dat we uberhaupt op vakantie kunnen. Maar toch houd ik het buitenland in mijn achterhoofd. Wat zou ik daar graag heenwillen. Nouja. Volgend jaar weer een kans. 

Deze foto heb ik, vier jaar geleden, genomen toen ik op Cran Canaria was. 

22-07-2016

Ik ben een fangirl

Mijn volgende fandom is Angela Schijf! Tevens actrice in Flikken Maastricht, waar ik haar ook van ken. Angela speelt allerlei verschillende rollen, en in alle rollen is ze even goed! Ik heb twee keer de eer gehad om Angela te ontmoeten. Dit was voor mij ontzettend bijzonder. Angela is de meest lieve en pure actrice die ik ken. Ze geeft niks om bekend zijn, maar ze houd van haar werk. En ik houd van Angela. 

De volgende mensen waar ik het over wil hebben, is een tweetal. Namelijk JURK!. JURK! bestaat uit Jeroen van Koningsbrugge en Dennis van de Ven. Het zijn zangers, acteurs, caberetiers en schrijvers. Ze zijn vooral bekend van Smeris en Draadstaal. Ik vind ze ontzettend grappig. En hoewel de muziek die hun maken totaal niet mijn smaak is, vind ik het toch ontzettend leuk. Een tijdje geleden heb ik de kans gehad om een bij/figuratierol te spelen in Draadstaal, samen met Jeroen. Dit was zo onwijs tof! Hier heb ik een linkje:  https://www.youtube.com/watch?v=HFPp2S3fXbQ

En mijn allerlaatse fandom is mijn meest recente. Een paar maanden geleden ben ik begonnen met het kijken van Prison Break. Een Amerikaanse serie over Micheal Scofield die zijn broer Licoln Burrows uit de gevangenis wil bevrijden. Dit is een hele korte beschrijving, want de serie gaat over zo veel meer. Vanaf de eerste aflevering wist ik dat dit een bijzondere serie was. Er zit liefde in, maar er is ook enorm veel spanning en actie. Ik ben enorm geobserdeerd door deze serie. Het is moeilijk om te beschrijven, maar ik heb zoiets nog nooit eerder gevoeld bij een serie. Een steengoede serie dus en zeker een aanrader!

Een fandom opzich is nog Wentworth Miller, die Micheal Scofield in de serie speelt. Omdat ik me zo inleefde in de serie, moest ik na de finale naar de instagram pagina gaan van Wentworth. Gewoon om me te beseffen dat hij gewoon een acteur was en niet Micheal. Wat mij betreft ben je dan een buitengewone acteur. Ik heb informatie opgezocht over Wentworth. Vrij heftige informatie, waardoor ik hem alleen maar meer ben gaan respecteren en bewonderen. Als ik een bucketlist had, zou op dit moment op nummer 1 staan: 'Wentworth Miller ontmoeten'
Wentworth is, wat mij betreft, een hele bijzondere man en één van de beste acteurs die er ooit geweest zijn. 

Dit waren mijn fandoms van dit moment, maar ik sluit het zeker niet uit dat er in de toekomst nog een paar bijkomen! 

12-07-2016

De laatste lootjes

Een wijze les

Momenteel ben ik volop aan het leren voor de toetsweek, vandaar de weinige en korte posts..

21-06-16

Ook ben ik donderdag naar de kapper geweest. Als mijn haar langer word gaat het model er uit en is de onderkant helemaal 'dood' Daarom laat ik mijn haar nooit te lang groeien. Ook nu was het weer tijd om mijn haar te laten knippen. Er is vrij veel haar afgegaan, maar ik ik ben wel ontzettend blij met het resultaat! Mijn haar is weer een stuk voller en lijkt zelfs een beetje blonder dan het eerst was. 

Vrijdag was al helemaal een leuke dag. Toen mocht namelijk, na anderhalf jaar, mijn beugel er eindelijk uit! Ik was ontzettend zenuwachtig. Het is toch iets wat je lang met je mee hebt gedragen en het was een groot deel van mijn uiterlijk. Ook sta ik op heel veel waardevolle foto's met een beugel. Toch was ik heel enthousiast dat het eindelijk ging gebeuren. Het verwijderen van de beugel zelf viel echt ontzettend mee. Binnen twee minuten was de beugel er wel uit. Toch schrok ik even toen ik het resultaat zag. Mijn tanden leken opeens veel groter en het voelt ontzettend raar dat je tanden opeens weer 'glad' zijn. Toch, nu ik gewend begin te raken aan het feit dat mijn beugel niet meer in mijn mond zit, ben ik er heel erg blij mee. Mijn tanden staan veel rechter dan voor dat ik mijn beugel kreeg. Wel moet ik nog een nachtbeugel dragen, zodat mijn tanden niet meer gaan verschuiven. 

Ik ben ontzettend blij met al deze veranderingen. Ik voel me weer 'fris' en kan er weer een tijdje tegenaan! 

11-06-16

Mijn visie op de toekomst

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness

07-06-2016

Mijn 'transformatie'

Op deze foto (links) was ik zeker niet op mijn zwaarst, maar het geeft toch wel een verandering weer. Dit is mijn schoolfoto uit groep 8. 

02-06-2016

De mooiste dag uit mijn leven! (tot nu toe)

Het was 22 December 2014. Die ochtend was ik al vroeg wakker. Ik had die nacht nauwelijks geslapen en ik stond op met enorm veel vlinders in mijn buik. Vandaag was DE dag. De dag waarop ik één van mijn idolen zou gaan ontmoeten: Victor Reinier. Ik kreeg bij het ontbijt geen hap door mijn keel. Mijn spullen had ik die avond daarvoor al ingepakt dus nu was het alleen nog maar wachten totdat ik kon gaan. Mijn moeder bracht me naar een vriendin, waarna haar moeder ons verder zou rijden naar Spaarnwoude. Onderweg pikten we nog twee andere vriendinnen op die ook meegingen. Het was een ontzettend gezellige rit. We hebben gedanst op 'sexy als ik dans', ontzettend veel lol gehad en natuurlijk uitgebreid gefantaseerd over wat ons te wachten stond. Toen we in Spaarnwoude aankwamen waren er al een aantal meiden die ook mee zouden gaan. Ik had ze stuk voor stuk nog nooit ontmoet, omdat we elkaar alleen van internet kenden. We waren, en zijn, allemaal hele grote Flikken Maastricht en Victor fans. Toen ik Jet, een vriendin waar ik heel veel internetcontact mee had gehad, zag vlogen we elkaar in de armen. Dit was de eerste keer dat we elkaar zagen en dat was fantastisch. Toen iedereen gearriveerd was, inlusief Giel Beelen, liepen we richting het ontmoetinspunt. We zouden gaan paintballen, voor het goede doel. Namelijk voor Serious Request. Onze groep, bestaande uit twaalf meiden, had deze veiling gewonnen. Wij zaten in Team Giel. We hezen onszelf in onze paintbal pakken en kregen het paintballgeweer in onze handen gedrukt. Na wat uitleg waren wij er helemaal klaar. Toen was het alleen nog maar wachten op Victor en zijn team, die overigens een halfuur te laat aan kwamen lopen. Een gilletje konden we, allemaal, niet onderdrukken. Na ongeveer tien minuten gepaintbalt, en gewonnen(!), te hebben waren we er wel klaar mee. We wilden Victor ontmoeten! Dat is zeker gebeurd... en hoe!

Victor is zo ontzettend lief en hij heeft uitgebreid de tijd genomen om met ons allemaal op de foto te gaan! Het was een geweldige ervaring die ik nooit meer ga vergeten. Dit was zeker, tot nu toe, de allermooiste, beste en leukste dag uit mijn hele leven!

24~05~2016